Vocaal Ensemble la Colombe

Op zondagmiddag 30 oktober en zaterdagavond 6 november geeft la Colombe concerten, resp. in de Grote Kerk van Enschede en de Oude Blasiuskerk van Delden, samen met kamerkoor Canteklaer. De koren zingen Ein deutsches Requiem van Johannes Brahms. Onder leiding van vertrekkend dirigent Iassen Raykov (dit is zijn laatste concert met Canteklaer). In dit geliefde Requiem van Brahms werken mee: sopraan Elisabeth Hetherington, bas-bariton Joris van Baar en de pianisten Marien van Nieukerken & Ivo Boytchev.

Ein deutsches Requiem op. 45 van Johannes Brahms (1833-1897) is een indrukwekkende compositie voor koor, solisten en symfonieorkest. Brahms zelf maakte ook een transcriptie van de orkestpartij voor piano vierhandig. Deze versie wordt door Kamerkoor Canteklaer samen met Vocaal Ensemble La Colombe uitgevoerd.

Het volledige concertprogramma ziet er als volgt uit:
Johannes Brahms, ‘Ein deutsches Requiem’

       ‘Selig sind, die da Leid tragen’

       ‘Denn alles Fleisch, es ist wie Gras’

       ‘Herr, lehre doch mich’

       ‘Wie lieblich sind deine Wohnungen’

       ‘Ihr habt nun Traurigkeit’

       ‘Denn wir haben hie keine bleibende Statt’

       ‘Selig sind die Toten’

Een programma over levenskracht en schoonheid

Hoop houden, en stug door blijven dromen over een mooie toekomst. Daar gaat het programma ‘Hopes & Dreams’ over. De Britse componiste Helen Ostafew neemt de luisteraar in ‘Endymion’ mee naar de droomwereld van maangodin Diana. De teksten zijn van Henry Wadsworth Longfellow en vertellen over hoe Diana naar Endymion kijkt terwijl hij slaapt. Je kunt er een metafoor in zien voor de eeuwenoude fascinatie van de mens voor de maan. Of je gewoon laten meevoeren door de melodieuze muziek. Een van de delen uit Ostafews ‘Requiem for Humanity’ is het Lux Aeterna (letterlijke betekenis: eeuwig brandend licht). Alhoewel de oorspronkelijke tekst gebruikt wordt in een Katholieke uitvaartmis, krijgt de tekst in dit Requiem een heel andere lading wanneer als laatste deel geen traditioneel ‘in Paradisum’ wordt gezongen, maar de zin:

‘Birth is not a beginning, death is not and end. There is existance beyond limitation, there is continuity without a starting point’

Emily Dickinson zag een heel ander perspectief op hoop. De Amerikaanse dichteres omschreef het in een gedicht eens als ‘a thing with feathers’. De bekende uitspraak inspireerde Henk Stoeten tot de compositie ‘HOPE’, die tijdens het concert in première zal gaan. De Utrechtse componist Diederik van der Laag schreef vorig jaar het stuk ‘I Hope You Grow’, op tekst van Emily Vierthaler. Door de fijne interactie tussen tekst en muziek voelt het stuk als een eindeloze stroom van bemoediging, liefde en compassie.

Kaartverkoop:
Kaarten kosten 17,50 euro (regulier) of 12,50 euro (sociaal tarief*). Tot 18 jaar: 5 euro. *Mocht je heel graag komen kijken, maar vormt de toegangsprijs een drempel: geen probleem. Dan koop je gewoon een kaart tegen sociaal tarief.

Reserveren kan via de onderstaande links:
Zaterdagavond 1 oktober, 20.30 – Ontmoetingskerk Enschede

Zondagmiddag 2 oktober, 16.00 – Stadsklooster Utrecht

Mooie muziek op komst: in mei lanceert de Engelse componiste Helen Ostafew haar nieuwe single Endymion, op fragmenten van het gelijknamige gedicht van de beroemde dichter Henry Wadsworth Longfellow. Vocaal Ensemble la Colombe had het voorrecht om de eerste opname van de tweedelige compositie te verzorgen.

In veel opzichten kijkt la Colombe terug op een vreemd jaar, dat totaal anders is gelopen dan verwacht. Ondanks alles hebben we goede hoop om u in de loop van 2021 weer te kunnen verblijden met mooie concerten. Voor nu: hele fijne feestdagen gewenst!

m.m.v. Gijs van Schoonhoven (orgel), Magda Nij Bijvank (verteller)
en Dora Raykova (viool)

Zondag 3 november – 15:30, Stiftkerk Weerselo.
Toegang: vrije gift

Zondag 24 november – 14:30, Grote Kerk Enschede.
Kaarten via Wilminktheater

Concertprogramma:
Totentanz – Hugo Distler
Musikalische Exequien – Heinrich Schütz
Selig sind die Toten – Heinrich Schütz

Toelichting:
Componisten Hugo Distler (1908 – 1942) en Heinrich Schütz (1585 – 1672) leidden een leven waarin de dood een grote plaats innam. Doordat hij beroepshalve deel uitmaakte van het hofleven, maakte Schütz de gruwelen van de dertigjarige oorlog van dichtbij mee. Bovendien overleefde hij zijn vrouw en twee kinderen. Hij schreef zijn Musikalische Exequien (Ned. ‘uitvaartplechtigheden’) oorspronkelijk voor de uitvaartmis van zijn beschermheer: Prinz Heinrich Posthumus von Reuβ. Het stuk wordt gezien als een van de meest omvangrijke protestantse begrafeniscomposities uit de geschiedenis, door de wisselende bezettingen, compositietechnieken en grote verscheidenheid aan teksten.

Distler baseerde zijn Totentanz (1934) op een beroemde reeks afbeeldingen uit de Marienkirche in Lübeck. Overigens zijn er in heel Europa dodendansen te vinden op kerkmuren. Het werk is opgebouwd uit vierstemmige ‘Spruchmotetten’, aangevuld met gesproken dialogen tussen de Dood en een aantal personages. In de aanloop naar de tweede wereldoorlog kreeg Distler steeds meer last van depressies, veroorzaakt door een extreem hoge werkdruk en de constante dreiging van het Nazi-regime. Zo liet de NSDAP hem in 1942 weten dat hij alleen nog wereldlijke muziek mocht uitvoeren, omdat anders de Hitlerjugend alle jongensstemmen uit het koor terug zou trekken. Vlak voor Distler zelf een einde maakte aan zijn leven, repeteerde hij in Berlijn nog aan Schütz’ Musikalische Exequien. Het werk werd daarom uitgevoerd op zijn uitvaart.

Laat u meenemen in een concertprogramma waarin de broosheid van het leven centraal staat, immers: de Dood kiest uit wie Hij wil.